Varanasi, de heilige stad aan de Ganges

This post is also available in:

Varanasi, de heilige stad aan de Ganges waar iedere hindoe naar toe wil gaan om te sterven is toch wel erg levendig. Wij kwamen na een lange en vermoeiende treinreis aan buiten het station van Varanasi. De porter, herkenbaar aan een rood shirt, hielp ons uit de trein waarop we de laatste meters tot aan het station over de rails lopend konden afleggen. De porter regelde een taxi naar ons hotel. Met de rolkoffers op zijn hoofd bracht hij ons naar de taxi.

De drukte in India was ons meegevallen, maar in Varanasi is het druk. Laten we zeggen de overtreffende trap van druk. De tuk-tuk met onze koffers in de nek slingerde tussen de heilige koeien, andere tuk-tuks, alleen maar witte auto’s en riksja’s door. Iedereen rijdt om de heilige koe heen. Ze staan midden op straat en echt iedereen past zich aan. En dit was dan nog ’s avonds.

De volgende morgen gingen we met de portier van ons guesthouse bij zonsopgang naar de Ganges. Hij bracht ons naar een ghat vlak bij het hotel. Shivala Ghat, een ghat is de trap waarmee je in de rivier komt, waar zijn vader op ons wachtte met de boot. Deze oude, tanige man roeide ons langs alle beroemde ghats, ook de crematie-ghats, Manikarnika en Harishchandra Ghat. De sfeer op het water is sereen ondanks de vele bootjes en mensen, bloemen en drijvende kaarsen benadrukken deze sereniteit. Aan de oever zie je de mensen baden om ritueel gereinigd te worden en oranje-gewade priesters water halen om hun tempels schoon te houden. Bij de crematie-ghats, ligt het hout hoog opgestapeld en lopen dragers af en aan om hout en lichamen te brengen. Er worden zo’n 80 mensen per dag gecremeerd nadat ze voor een laatste keer zijn gewassen in de Ganges. Je kunt je wel voorstellen dat dit indrukwekkend is om te zien, maar tegelijkertijd realiseer je je wat een vervuiling dit moet geven in de rivier.

Zo ’s ochtends op de Ganges ervaar je nog een vorm van rust. Als je dan weer op de wal staat wordt je overvallen door de drukte van de stad, maar dan overdag. Iedereen probeert je in zijn tuk-tuk of riksja te krijgen. Het is overigens wel een goede manier om de stad te leren kennen, want als je gaat lopen is het moeilijk om je te orienteren. Maar wil je een beroemde tempel zien dan zul je toch even daar naar toe moeten lopen.

Door de nauwe straatjes vol winkeltjes, restaurants, mensen, koeien en motorfietsen. De straten zijn echt nauw, vaak niet breder dan het stuur van een motorfiets. Wij denken dat we de gouden tempel gezien hebben maar weten het niet zeker. Omdat je als niet hindoe de tempel niet mag bezoeken. Een verwarrende ervaring. We kregen op weg daar naar toe wel tien gidsen mee die allemaal hun eigen stukje hadden van het procede. Achteraf denken we toch flink getild te zijn. Maar ja, dan praat je nog over een paar tientjes. Enfin twee bloemenkransen rijker zijn we weer verder gegaan.

Andere tempels zijn wat minder ingewikkeld om te bezoeken. Maar hoe het Hindoeisme werkt is ons niet echt duidelijk geworden. Varanasi is zeer zeker de moeite waard om te bezoeken en ik adviseer je om je hotel of guesthouse in de buurt van een ghat te boeken, dan krijg je op onnavolgbare wijze mee hoe mooi, vriendelijk en tegelijkertijd druk en vies India kan zijn. Een favoriete drank in India is  Lassi en daar het ik op mijn blog een bijzonder lekker receptje van staan, met verse Mango gemaakt.